Sorunlarımız var, ayrılıyoruz, ayrıldık... Bu sürecin herhangi bir yerinde dahil olar herkes bizi yavaşlamaya, itidale, iyi düşünmeye davet etti. Hep acele karar vermememiz için uyarmaya çalıştılar. Bu aynı zamanda bir daha deneyin, bir şans daha tanıyın demekti.
Akıl vermeye, yardımcı olmaya çalışan herkes muhakkak biliyordur ki biz zaten kendi aramızda da hep bu diyalogları yapıyorduk:
-...Hemen ayrılmasak, biraz daha denesek?
-Belki de büyütüyoruz, birkaç ay geriye saramaz mıyız?...
-...Yeni bir eve çıkmak çok aceleci olmayacak mı, bir arkadaşında kalsan?
-Gerçekten bitmiş olabilir mi, bir yerlerde duruyor olmalı aşkımız...
Zaten insan herhalde hayatta kalma içgüdüsü olarak elindeki bütün imkanları deniyor, verebileceği bütün şansları veriyor. Ama her şeyin bir sınırı, bir ömrü var mutlaka. Kalp masajı, duran her kalbin yeniden atmasını sağlamıyor...
1 yorum:
her şey gibi, ilişkinin de bir ömrünün olduğu bakış açısıyla ilişki olanaksızlaşıyor.
"olanaksızlıktan yola çıkan ilişki, ne çok gerçeklik katetse de, yeniden olanaksızlığa varıyor, sonunda ; son olanaksızlığı da, belki, ulaştığı en son gerçeklik oluyor."...
"ilişkiyi ancak yaşamakla varediyoruz; ama, yaşandıkça da, tüketiyoruz." içinden çıkılamaz bir paradoks bu.
Ama yine de; olanaklı ve ölümsüz olabilir mi ilişki? Yani, şüphesiz bir anlamı var yaşamın, ölümün soğuk gerçekliği karşısında...
Yorum Gönder