İki sevgilinin, daha doğrusu iki yeni sevgilinin önlerindeki büyük sınavlardan biri konuşacak bir şey olmadığında sessizce yanyana durup huzurlu hissedebilmektir. Bir şey söylememekten, anlatacak bir şeyi olmamaktan gocunmamak, bunu mesele etmemek epey büyük bir şeydir iki insanın uyumu açısından. Mesela, yanyana kitap okuyabilmek dünyanın en güzel şeylerinden değil midir?Kendimden büyük ölçüde kaçtığım, kaçındığım bu günlerde yalnızlıkla ve sessizlikle baş edemiyorum. Kafamın içindeki sesleri bastırmak, tilkileri kovalamak, daralları görmezden gelmek için hep birileriyle takılıyorum ve sessizliğe yer vermeyen ortamlarda bulunuyorum. Sanki sesler kesildiğinde ve kendi yalnızlığımla başbaşa kaldığımda, tepemde beyaz floresan ışığı yanacak, sorgu başlayacak, hiç yüzleşmek istemediğim sorular başıma üşüşecek gibi.
Ama bir yandan da konuşmaktan, dinlemekten, kalabalıktan artık kafam şişti! Belki de sükûnun altın olduğunu teslim etmek için ilk adım budur, kimbilir?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder