Küçükken annemin bol bol söylediği, kardeşle benim de hafif hafif dalga geçtiğimiz tabirlerden biriydi bu, yağmur sıkıntısı. Evet hava gerçekten de puslu, nefes aldırmayacak kadar nemli, yapış yapış olurdu ama bu durumdan sıkılan biz insanlar mıydık yoksa havanın kendisi mi sıkıntı yapmıştı bir türlü çözemezdik. Çocuktuk.
Halbuki ayrılığın düşünüldüğü, konuşulduğu haftalar aylar boyunca evdeki ve aramızdaki durumu ne güzel özetliyor. Biliyoruz, eninde sonunda bu nefes darlığı, bu bunalma, bu soğuk terler bitecek ve şiddetli bir yağmur gelecek. Ama ne zaman? Bizi de ortamı da geren o sıkıntılı bekleyiş bir açıdan buydu gerçekten.
Normalde böyle sıkıntılı havaların yağmuru arkasından çok berrak bir gökyüzü getirir. Henüz o günlere çok var sanırım ama yağmur hafif hafif çiselemeye başladı belki de...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder