Ayrılmayı zorlaştıran en temel sebeplerden biri sizi tanıdığını, gerçekten iyi anladığını hissettiğiniz birisini yitirmek galiba. Çünkü, anlaşılmak hep arzuladığımız bir şey olsa da kendimizi anlatmayı genellikle beceremiyoruz ya da iyi ihtimalle kilitleri açmak çok uzun zaman alıyor. Bir anlığına bile olsa "beni anladı" hissine kapılınca da insanın içinden gerçekten Duman'ın şarkısındaki gibi gürül gürül bağırmak geliyo...Hiç öyle kendimi kapalı kutu filan gibi görmesem de aklıma takılmıyo değil: Beni gerçekten tanıyan kaç kişi var ki şu hayatta? Ve bunlardan vazgeçmek yeri doldurulamazlıkları ölçüsünde zor değil mi?
Ayrılırken en azından kafayı rahatlatmak için iki kaçış yolu var sanki. Ya artık beni hiç anlamıyo diye suçu karşı tarafa atacaksınız ya da değiştim ben sevgilim deyip sorumluluğu üstleneceksiniz. Sizin durumunuzu ikisi de kurtarmıyorsa derhal "kendinizi iyi anlama ve anlatma" seanslarına başlamakta fayda var...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder