Dün K.Ş. hüzünle karışık itiraf etti, son üç yıldır tatile çıkmamış. Bunun bir sevgilisi olmamasıdan çok çalıştığı işyerinin sömürü potansiyeliyle ilgisi var ama yine de trajik bir hikâye. Dedi ki geçen sene Eylül gibi izin almayı başarmış ama o zamana kadar bütün arkadaşları izinlerini kullanmış olmuş ve o da yalnız tatile çıkmakta tereddüt etmiş.
İlk başta gitmeyi sevdiğim(iz) yerlere nasıl yalnız gidebilirim diye hayıflanıyordum. Mekân tanıdık, deniz tanıdık, şezlong aynı yerde, ben yalnız. Olmuyordu. Biraz daha kafa patlatınca yalnız gitmek nereye gidersem gideyim başlı başına bir mesele gibi görünmeye başladı...
Ama U. haklı. Yalnız hayatın da bir ihtimal olduğunu, hayatlardan bir hayat olduğunu kabullenmek gerekiyor. Herkes ikikişi yaşamak zorunda değil!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder