İnsanın bir ilişkisi olması, aynı insanı oldukça düzenli şekilde görebilmesi de demek. Bu da yaşadığı, düşündüğü her şeyi mutat surette paylaşacağı biri olması demek. Akşam eve gitmek, içecek bir şey koymak, o gün olanlardan bahsetmek, hepsi birer ritüel bunların.
Ne kadar da arkadaşlarla çevrili olsak, yalnızken birikiyor hikâyeler. Bu yüzden herhalde, tek başıma kaldığım zamanlarda bir sürü defter doldurmam. Bu açıdan verimli bir dönem gibi görünse de her şey yazarak boşalmıyor, insan anlatmak, daha da anlatmak istiyor.
Neyse, separationdesperation sayesinde bir sürü kulak bende! :P
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder