Ayrılık insanın direncini kırmak, güvenini zedelemek için bi sürü yerden saldırıyor. Değişken taktikleri, ilk bakışta masum görünen askerleri var. Bunlarla başa çıkmanız gerektiğini, pozitif enerjiyi yüksek tutmak lazım geldiğini biliyorsunuz ama her zaman da kişinin öz dayanma gücü -- hazırlıkta stamina kelimesini öğrenince ne beğenmiştim onu hatırladım şimdi -- yetmiyor mücadeleyi kaldırmaya.Bu noktada insanı şöyle sıcacık bi günaydınla karşılayan, bol ve şen kahkahalı, canım arkadaşım üzülme, süperiz biz, geçicek bu günler diyen, her gördüğünde sımsıkı sarılan, gözlerindeki parıltı hiç sönmeyen sönmeyen sönmeyen, her daim ışıl ışıl bi arkadaş lazım insana.
Ben çok şanslıydım, çünkü hayatımda K. vardı (hâlâ da var, allaam hep olsun :) Bu elbette kişisel bi ayrıcalık ve onu kimselere vermeye de niyetim yok. Ama diyeceğim o ki etrafınızda böyle biri mutlaka olmalı, yoksa işiniz çok zor, çoook...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder