Bu bloga ilk yazdığım şey elveda'ydı. Farkında olarak ya da olmayarak bir ayrılık sözüyle başlangıç yapmışım. O yüzden kapanışta da selam demeli.Ayrılık üzerine söylenebilecekler ya da benim söyleyebileceklerim tükendi denemez elbette. Yine de ta ne zaman M.'nin dediği gibi, bi an bi bakıyorsun içinden bu konuda konuşmak gelmiyor, sözcüklerin tükeniyor. İşin aslı, ilerliyorsun.
Gerçekten de her şeyin bir ömrü var. Zamanında ayrılık ne kadar sürer? diye sorduğumda önümde upuzun bi tünel uzanıyordu sanki, şimdi artık kafamı dışarı uzatmış gibiyim. İşte o yüzden merhaba!
Fransızların coşkusuna katılabilirim bugün. Bastille ele geçti, devr-i sabık kapandı, yaşasın devrim!
Salut la liberté!
3 yorum:
yaşadıkların ve bu süreçte geçirdiğin evrimi ele aldığımızda, blogun elveda ile başlayıp merhaba ile bitmesinden daha anlamlı bir şey olamazdı herhalde:)) evet evet çok güzel, şimdi düşündüm de herşeyi bir bütünlüğe kavuşturmuş sanki bu bitiş yazısı, çok şık olmuş...
nihayetinde, her bitiş noktası bir başlangıç noktasının kapı komşusu değil midir? öyledir, öyledir, şüphesiz...
o zaman hoşgeldin:))
ay çok sağol aysencim ya, süpersin! :)
pazartesi mahmurlugunu hala atamamisken - bugun benim ayrilik yildonumum oldugundan midir - bloguna bi bakayim dedim ve ne gordum: bitirmissin!
canim sana cok icten yolun acik olsun dileklerimi ileteyim dedim (bir yandan kendime tabi :) - hani vucudunda kirik, yara yerler iyilesir de belli mevsimlerde yine sizlar ya, aradan o kadar zaman geciyo, o kadar degisiyosun, sonra bi bakiyosun yine derin derin sizliyo, h.ss.ktir diyosun bi yandan ama geciyo neyse ki.
Yorum Gönder